Ο γιατρός που συσχέτισε παιδικό εμβολιασμό και αυτισμό και έχασε την άδειά του για τη μεθοδολογικά ύποπτη μελέτη
Πριν από δύο δεκαετίες, στις 28 Φεβρουαρίου 1998 συγκεκριμένα, μια έγκριτη ιατρική επιθεώρηση φιλοξένησε μια μικρή έρευνα που έμελλε να έχει έναν από τους πλέον καταστροφικούς αντικτύπους στα σύγχρονα ιατρικά χρονικά.
Ο γιατρός και ερευνητής Andrew Wakefield ανέλυσε τις περιπτώσεις 12 παιδιών και υπαινίχθηκε πως υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ του εμβολίου της ιλαράς, της ερυθράς και της παρωτίτιδας και του αυτισμού. Του εμβολίου MMR δηλαδή που χορηγείται σε εκατομμύρια παιδιά στα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη κάθε χρόνο.
Παρά το γεγονός ότι η χαλκευμένη εργασία του έχει εδώ και καιρό καταπέσει επιστημονικά και το περιοδικό «The Lancet» την απέσυρε από τις σελίδες του, η ζημιά είχε γίνει. Και έμελλε να έχει ολέθριες συνέπειες τόσο για τη δημόσια υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού όσο και για τον ίδιο τον θεσμό της ιατρικής.
Ο Wakefield θα έχανε τελικά την άδειά του και οι ερευνητές του αυτισμού θα αποδείκνυαν έκτοτε -ξανά και ξανά- ότι η αναπτυξιακή διαταραχή του παιδικού αυτισμού δεν προκαλείται από τα εμβόλια, μόνο που ο σπόρος της κακώς εννοούμενης αμφιβολίας είχε σπαρθεί.
Γιατί βλέπετε μπορεί στην ιατρική κοινότητα τα πενιχρά δεδομένα και τα τερατωδώς λανθασμένα συμπεράσματα του Wakefield να μην είχαν καμία επίπτωση, σε ένα μέρος του κόσμου βρήκαν ωστόσο απήχηση. Αντιεμβολιαστές τους λέμε σήμερα και είναι ένα επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία κίνημα που αρνείται να εμβολιάσει τα παιδιά του εξαιτίας της χαλκευμένης έρευνας του Wakefield.
Όταν ξεσπούν βέβαια οι επιδημίες, οι αντιεμβολιαστές τρέχουν να εμβολιαστούν μαζικά, καθώς άλλο προφανώς ο σκεπτικισμός και άλλο η υγεία.
Η σκανδαλώδης μελέτη του γιατρού είχε δυστυχώς κι αυτή την παράπλευρη απώλεια, το ξέσπασμα πανδημιών ιλαράς σε Ευρώπη, Αυστραλία και ΗΠΑ με επίκεντρο εκείνες τις κοινότητες που αρνούνται να εμβολιαστούν υπό τον φόβο του αυτισμού.
Ο αντιεμβολιαστικός σάλος έχει πάρει στις μέρες μας τέτοιες διαστάσεις που πολλές χώρες σπεύδουν να κάνουν τον παιδικό εμβολιασμό υποχρεωτικό (όπως οι αμερικανικές πολιτείες, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρουμανία κ.λπ.) και σε όσα κράτη είναι ήδη θεσμοθετημένος, οι Αρχές τιμωρούν πλέον με τσουχτερά πρόστιμα τους γονείς που στέλνουν ανεμβολίαστα τα παιδιά τους στο σχολείο (όπως η Ιταλία με 500 ευρώ, η Γερμανία με έως και 2.500 ευρώ και η Αυστραλία με 4.000 ευρώ).
Η Ευρώπη και μόνο δυστύχησε να δει 21.000 περιπτώσεις ιλαράς το 2017 και στην Ιταλία, την Ουκρανία και τη Ρουμανία το εξανθηματικό μολυσματικό νόσημα πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας.
Φέτος, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας περιέλαβε την άρνηση εμβολιασμού στις μεγαλύτερες απειλές της παγκόσμιας υγείας, για τέτοια έκταση του ζοφερού φαινομένου μιλάμε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά για σωστό πισωγύρισμα της κοινωνίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διατεινόταν περιχαρής πως μέχρι το 2015 η ιλαρά θα έχει εξαλειφθεί από προσώπου γης, δεν υπολόγισε όμως το αντιεμβολιαστικό κίνημα που ανέτρεψε τους επιστημονικούς συσχετισμούς.
Τώρα μας λέει πως η αύξηση των κρουσμάτων ιλαράς έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις σε οικουμενική κλίμακα και υποσκάπτει την πρόοδο δεκαετιών που είχαμε σημειώσει ως ανθρωπότητα. Την ίδια ώρα, οι πανεπιστημιακές μελέτες που αποδομούν τη μεθοδολογικά ύποπτη εργασία του Wakefield περί σύνδεσης παιδικών εμβολίων και αυτισμού συνεχίζουν να παράγονται, αν και η αντιεμβολιαστική φρενίτιδα δεν κοπάζει.
Γιατί όμως;
Η ύποπτη επιστήμη του εμβολίου ιλαράς, παρωτίτιδας, ερυθράς (MMR)
Η επιστημονική κοινότητα δεν συζητά σήμερα για την ίδια την εργασία του Wakefield, που ανήκει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, αλλά για το πώς στο καλό κατάφερε κάτι τέτοιο να δημοσιευτεί σε μια από τις πλέον έγκριτες και σοβαρές ιατρικές επιθεωρήσεις του κόσμου. Αλλά και γιατί έλαβε όλη αυτή την προσοχή.
Ο βρετανός γαστρεντερολόγος Andrew Jeremy Wakefield βάσισε τη σύνδεση του παγκοσμίως καθιερωμένου και ελεγμένου εμβολίου MMR (ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς) και του αυτισμού σε μια μελέτη μόλις 12 παιδιών. Μελέτη περιπτώσεων ήταν ουσιαστικά η εργασία του, το ασθενέστερο είδος ιατρικής μελέτης δηλαδή που δεν παράγει καθόλου ασφαλή αποτελέσματα.
Όχι ότι τα case studies δεν έχουν ερευνητική αξία, κάθε άλλο, δεν είναι απλώς το είδος των μελετών που σου επιτρέπουν να κάνεις τόσο τολμηρούς ισχυρισμούς. Ακόμα χειρότερα στην υπόθεση του Wakefield, ο γιατρός είχε χειραγωγήσει την έρευνά του, «πειράζοντας» τα δεδομένα ώστε να πάρει τα αποτελέσματα που ήθελε: «Καμία περίπτωση δεν ήταν απαλλαγμένη από παραπληροφόρηση ή χειραγώγηση», καταλήγει μια από τις διερευνητικές εργασίες πάνω στη μέθοδο που είχε ακολουθήσει ο γιατρός.
Την ίδια ώρα, ο Wakefield είχε και κάτι άλλο στο μυαλό του, το οποίο δεν κατάφερε να κρύψει, αυτό που αποκαλούμε κοινώς «σύγκρουση συμφερόντων». Την ώρα που ενοχοποιούσε το τριπλό εμβόλιο MMR, αποσπούσε εμπορικές πατέντες για δικά του εμβολιαστικά σκευάσματα. Αν πρέπει να το πούμε, ήταν παρόμοιας σύστασης, γίνονταν απλώς ξεχωριστά το καθένα!
Πηγή: newsbeast.gr
