Μια νέα ιδιότητα αποδίδει στη γυναικεία φιλία πρόσφατη μελέτη, η οποία διαπίστωσε ότι πρόκειται για έναν συναισθηματικό και κοινωνικό δεσμό με σημαντική αγχολυτική δράση καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής
Μάριος Οικονόμου
«Γυναίκες ενωμένες, ποτέ… αγχωμένες», θα μπορούσε να είναι το σύνθημα που προκύπτει από την πρόσφατη διεπιστημονική μελέτη που εκπόνησε ερευνητική ομάδα από το Ινστιτούτο Προηγμένης Επιστήμης και Τεχνολογίας Beckman του Πανεπιστημίου του Ιλινόις Urbana-Champaign.
Η έρευνα που δημοσιεύεται στο Journal of Women and Aging, προσαυξάνει την αξία μίας από τις σημαντικότερες πτυχές της κοινωνικοποίησης στον άνθρωπο, της φιλίας, η οποία κατά τα πρόσφατα πορίσματα δρα αγχολυτικά και επιτρέπει στις γυναίκες, στις οποίες επικεντρώθηκε η μελέτη, να δαμάζουν τις ορμόνες του στρες.
Οι ερευνήτριες εξέτασαν πώς η ηλικία και η οικειότητα επηρεάζουν την έκβαση μιας συζήτησης ή αλληλόδρασης καθώς και το πώς αυτές σχετίστηκαν με τα επίπεδα στρες στις συμμετέχουσες.
Βάση της έρευνας αποτέλεσαν δύο θεωρίες· αφενός αυτή της ανάπτυξης προστατευτικών και στοργικών εκδηλώσεων (tend-and-befriend) για τη διαχείριση του άγχους και πώς λειτουργεί συγκριτικά με την αντίστοιχη «αρσενική» απόκριση της μάχης ή φυγής (fight-or-flight). «Για να διαχειριστούν το στρες, οι γυναίκες μπορούν να προσεγγίσουν φιλικά άλλες γυναίκες», εξηγεί η Michelle Rodrigues, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτισμικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Marquette.
Αφετέρου, διερευνήθηκε η θεωρία της κοινωνικο-συναισθηματικής επιλεκτικότητας, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι καθώς μεγαλώνουν περιορίζουν τις ευρείες κοινωνικές επαφές και επικεντρώνονται σε άτομα, όπως οι φίλοι, τα οποία έχουν ιεραρχήσει ως σημαντικότερα στον κοινωνικό τους κύκλο.
Για να διαπιστώσουν πώς οι παραπάνω θεωρίες για τη διαχείριση του άγχους και τον περιορισμό του κοινωνικού κύκλου αποτυπώνονται στον κώδικα επικοινωνίας τους, επέλεξαν 16 γυναίκες ηλικίας 62-79 ετών και 16 νεότερες, 18-25 και τις διέκριναν σε ζευγάρια φίλων (με οικείο συνομιλητή) ή αγνώστων μεταξύ τους (μη οικείος).
Κάθε ζεύγος έπρεπε να συναρμολογήσει τα κομμάτια ενός παζλ τύπου τάνγκραμ μέσα από έντονη λεκτική επικοινωνία, καθώς η μία συμμετέχουσα από το ζεύγος που είχε δει το αρχικό σχήμα έπρεπε να καθοδηγήσει τη δεύτερη. Τα ζευγάρια που χρειάστηκαν λιγότερες λέξεις για τον επιτυχημένο συνδυασμό των κομματιών θεωρήθηκαν τα πιο αποτελεσματικά.
Νέες Vs Παλιές, Φίλες Vs Άγνωστες
Αν και οι πιο νέες συμμετέχουσες έδειξαν να συνεννοούνται καλύτερα με τις οικείες συνομιλήτριές τους έναντι των μη οικείων, το αντίθετο παρατηρήθηκε για τις πιο ηλικιωμένες, οι οποίες αποδείχθηκαν ιδιαίτερα επιδέξιες στην επικοινωνία, δίνοντας ταχύτατα οδηγίες για τον σχηματισμό των παζλ τόσο στις φίλες όσο και τις άγνωστες γυναίκες κόντρα στην αρχή της θεωρίας της κοινωνικο-συναισθηματικής επιλεκτικότητας.
Ως προς την οικειότητα, τα επίπεδα κορτιζόλης (ορμόνη τους στρες) από τα δείγματα σιέλου που συλλέχθηκαν των συμμετεχουσών για τον υπολογισμό των επιπέδων στρες κατά τη δοκιμασία, καταγράφηκαν χαμηλότερα σε όσες συνεργάζονταν με φίλη ανεξαρτήτως ηλικίας.
«Πλήθος ερευνών έχουν μελετήσει την ανάπτυξη προστατευτικών και στοργικών εκδηλώσεων σε νέες μόνο γυναίκες. Απ’ ό,τι διαπιστώνεται, η φιλία έχει το ίδιο θετικό αντίκτυπο στη διαχείριση του άγχους καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας» κατέληξε η Δρ Rodrigues.
ygeiamou.gr
