Η «μη βιολογική» έκταση αμπελώνα μειώθηκε κατά μέσο όρο 0,4% ετησίως.
Στην μετατροπή των αμπελώνων σε βιολογική καλλιέργεια στρέφονται οι παραγωγοί σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπολογίζεται ότι σε μισό εκατομμύριο εκτάρια αυξήθηκαν παγκοσμίως τα βιολογικά αμπέλια, ενώ τα «μη βιολογικά» μειώθηκαν κατά μέσο όρο 0,4% ετησίως.
Σύμφωνα με έκθεση του OIV, η εξέλιξη αυτή εξηγείται καθώς υπάρχει μία στροφή προς κοινωνικά ζητήματα, όπως η υγεία των καταναλωτών και η προστασία του περιβάλλοντος.
Η έκθεση καλύπτει την περίοδο 2005 έως 2019 και ερευνά την ανάπτυξη και την κατανομή πιστοποιημένων βιολογικών εκτάσεων που παράγουν οινοποιήσιμα ή επιτραπέζια σταφύλια και σταφίδες.
Υπήρξε άνοδος των εκτάσεων βιολογικής αμπέλου σε όλο τον κόσμο, σε συνδυασμό με μια ισχυρή τάση προς την πιστοποίηση.
Ο ρυθμός μετατροπής των αμπελώνων σε βιολογική παραγωγή έχει αυξηθεί σημαντικά από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Σε ολόκληρη την περίοδο που αναλύθηκε για αυτήν την έκθεση (2005–2019), η έκταση του πιστοποιημένου βιολογικού αμπελώνα αυξήθηκε κατά μέσο όρο 13% ετησίως, ενώ η «μη βιολογική» έκταση αμπελώνα μειώθηκε κατά μέσο όρο 0,4% ετησίως.
Το 2019, συνολικά 63 χώρες σε όλες τις ηπείρους ασχολήθηκαν με τη βιολογική αμπελοκαλλιέργεια και η επιφάνεια του πιστοποιημένου βιολογικού αμπελώνα υπολογίστηκε σε 454 kha , που αντιπροσωπεύει το 6,2% της συνολικής αμπελοκαλλιέργειας παγκοσμίως.
Η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία μαζί αντιπροσωπεύουν το 75% των βιολογικών αμπελώνων στην παγκόσμια συνολική κατανομή.
Ως προς το βάρος των βιολογικών αμπελώνων ως μερίδιο της συνολικής αμπελουργικής έκτασης της χώρας, στην κατάταξη κυριαρχούν οι ευρωπαϊκές χώρες. Η Ιταλία αφιερώνει το 15% των αμπελώνων της στη βιολογική καλλιέργεια, ακολουθούμενη από τη Γαλλία (14%) και την Αυστρία (14%).
Η μόνη μη ευρωπαϊκή χώρα εντός των 10 κορυφαίων είναι το Μεξικό, με το 8% του αμπελώνα της να είναι πιστοποιημένο βιολογικό.
Ωστόσο, η μετατροπή ενός αμπελώνα σε βιολογική καλλιέργεια είναι συχνά πολύπλοκη και απαιτεί σημαντική προσαρμογή. Καιρικά φαινόμενα ή δομικά και/ή οργανωτικά ζητήματα μπορεί να οδηγήσουν τους παραγωγούς να εγκαταλείψουν την πιστοποίησή τους στη βιολογική παραγωγή, με αποτέλεσμα την τοπική μείωση των εκτάσεων βιολογικού αμπελώνα.
