Με θλίψη και πόνο καρδίας πληροφορήθηκα την εκδηµία του ποιµενάρχη της ιστορικής Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρού Ιερεμία. Ο σεπτός ιεράρχης για πενήντα δύο έτη ακολούθησε τον βαρύ αλλά χρηστό ζυγό της ιερωσύνης και αρχιερωσύνης, µαζί µε εκείνον της εκπαίδευσης της θεολογικής επιστήμης. Σε όλο το διάστηµα της µακράς διακονίας του επέδειξε γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνηµα, αγάπη προς τον Χριστό και την Εκκλησία Του, αλλά και προς τον άνθρωπο. Στην δεκαπενταετή ευδόκιµη διακονία του στις κωμοπόλεις και τα χωριά της Γορτυνίας και της Μεγαλόπολης έθεσε ευαγγελικώς “την χείρα επί το άροτρον” και έσπειρε τον “σίτο του Χριστού” στις ψυχές των κατοίκων τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ταπεινός ιεράρχης τελούσε τα θεία μυστήρια και έσπερνε αυτόν τον σίτο σε απομακρυσμένα χωριά, που απέμειναν δίχως ιερέα και µε λιγοστό εκκλησίασμα. Διακρίθηκε για την σεμνότητα και την προσήνεια του χαρακτήρα του, το μέτριο και ολιγαρκές της ζωής του, το φιλόστοργο προς τους ανήµπορους µαζί µε το πράο και µειλίχιο προς όλους. Αυτές οι αρετές του τον καταξίωσαν στις συνειδήσεις του ποιμνίου και για αυτές εξετιµήθη και αγαπήθηκε. Γι’ αυτό η θλίψη κατέλαβε όλους, για τον καλό και αγαθό ποιµενάρχη τους.
Τον ευχαριστούμε για όσα εκοπίασε και όσα προσέφερε, για το εκκλησιαστικό ήθος του και για όλα τα καλά και ωφέλιμα της εκκλησιαστικής διακονίας του.
Αναπαύσου εν ειρήνη αοίδιµε ιεράρχη Ιερεμία.
